Gelişmişliğin çıkarsamalarında ilk akla gelen ölçüt, medenî olarak ilerleme kaydettiğini iddiâ eden, dışavurumcu insanlar topluluğunun bencil yapılaşmasından geçmektedir. Araştırmalar sonucunda elde edilebilen, görsel, işitsel, yazılı, arşiv v.b tüm veriler doğrultusunda aydınlatılmış gerçekler dünyâsi mevcuttur. Asalak olarak hayata tutunmaya çalışan, öz bireyci katmanların en altına indirgenmiş insan sayılan varlıkların, niteliksel özelliklerle çağa tutunması imkânsizdir.

AYKIRI DÜŞÜNCELER: “DENIS DIDEROT OYUNCULUK ÜZERİNE AYKIRI DÜŞÜNCELER (Paradoxe sur le Comédien) Orjinal Fransızcadan Türkçe çevirisi..”
Hümanizma ruhunu anlama ve duymada ilk aşama, insan varlığının en somut anlatımı olan sanat yapıtlarının benimsenmesidir. Sanat dalları içinde edebiyat, bu anlatımın düşünce öğeleri en zengin olanıdır. Bunun içindir ki bir ulusun, diğer ulusların edebiyatlarını kendi dilinde, daha doğrusu kendi düşüncesinde yinelemesi; zekâ ve anlama gücünü o yapıtlar oranında artırması, canlandırması ve yeniden yaratması demektir.

Neden bilmiyorum, birden sunuculuğa merak sardım. Bu uğurda, ailemden ayrı yaşadım, kurslara gittim, görüşmeden görüşmeye koştum, hatta birçok başka iş tekliflerini reddettim.

Tüm yaşananlar gerçektir. Şahısların gerçek isimlerini kullanmadım (Eşim’inki dışında) ve kurumların adını da tabii ki yazmadım. Bu edebi bir metin değil. Öyle tasvirler, süslü laflar beklemeyin.

“Ünlü Düşünürlerden Önemli Diyaloglar”

İşte nihayet ortaya çıkan bu derlemede, naçizane, okunup özümsenmesini bilhassa gençlerimiz için tavsiye edebileceğim kimi kitapları, o kitaplardan özellikle seçtiğim kimi alıntılar vasıtasıyla tanıtmaya çalışıyorum.

“Ünlü Düşünürlerden Önemli Alıntılar”

İşte nihayet ortaya çıkan bu derlemede, naçizane, okunup özümsenmesini bilhassa gençlerimiz için tavsiye edebileceğim kimi kitapları, o kitaplardan özellikle seçtiğim kimi alıntılar vasıtasıyla tanıtmaya çalışıyorum.

Eğlencenin sonsuza kadar süreceğini sanmıştım. Ama şu anda öyle düşünmüyorum. Evet yaşamak! Gerçeklerle yaşamak gerek, yalanları değil…

Mevsim, kış ortasıydı! Günlerce yağmurla ıslanmıştı İstanbul! Bütün hafta fırtınayla, karla, soğukla insanların canın çıkar. Sonra da insanlara çektirdiğine pişman olmuş gibi bir sevimliliğe büründü. İstanbul bu, bir bakmışsınız fırtına dinmiş, güneş açmış, bir bakmışsınız aniden kar yağmış. İstanbul böyledir işte…

Doksan yaşına gelmişti! Yaşlı adam konuşmakta zorluk çekiyordu. Adeta canlı cenazeye dönmüştü. Yaşlandıkça az hareket edince kasları yığın halinde iyice sarkmıştı! İhtiyar adam beni görünce heyecanlanmıştı.

Kriz yaratan bir insan! Anlatacağım yaşamını Kral Arkadaşımın! Kişiliksiz, aşksız, ruhsuz bir adamın kendine ve topluma yabancılaşmasına sebep olan günah dolu bir hakikatini! Uyumsuz arayışlar içinde beyhude çırpınan bir insan! İnsani hedeflerden sapmış bir genç! Sözde batılı bir yaşam sürüyor gencimiz.

Öğrenmek kutsal bir görevdir. Söz, sırrını ancak kendini ona verenlere açar. Sözden öğrenmek ise kendini bu kutsal göreve vakfedenlere verilen müstesna bir hediyedir.