Aşkın; hafiften yüreğe dokunuşuyla, içimizdeki tutkuların dizginlenemez halde damla damla akışıdır belki sözcüklerde canlanan… Belki de sonsuz renk dansının büyüsünde kaybolmaktır bir anda hissedilen. Yeni bir yılın gelişiyle bir başka rüzgârın akışında kendini bulmaktır belki de hayal edilen… Bir de bakmışsın hayaller içinde hayat yolundaki serüvenin içinde buluvermişsin kendini… Çocuklarımız ayrı bir yer tutarken, gidenlerin acısı da derin bir iz bırakarak bizlerin yaşamında yerini alır yaşadıklarımla birlikte.

Herkesin anlatacak en az bir hikayesi var, bu da benim hikayem.
Her kadın prensestir, söylemese de…

VoxNihil

Hiç’e ithaf
olan
dile gelsin

"Dil, anlam üzerinde yapılacak oyun ve müdahalelere açıktır, çünkü sözcükler insanlar için 'şeyler'dir."
[Jacques Lacan, Kadife Karanlık]

“Her kim şu dört şey üstünde düşünürse, hiç doğmamış olması daha iyidir:
Yukarıda olan, aşağıda olan, önce olan ve sonra olan.”
TALMUD

Biz, mahalle duvarlarına büyük harflerle:‘SENİ SEVİYORUM’ yazıp.
Altına sevdiğimizin adını değil de.
Kendi adımızı yazan bir nesiliz..
Bizim aşkımız..
Kendisi için yapılanı zaten bilir..
Ona göre yaşar..

'Vurdum az gidilmiş yola,
İşte buradaydı bütün fark da.'

Paulo Coelho böyle yazar Kazanan Yalnızdır isimli kitabında. Kitabın geneline hakim olan kendi yolundan gitme düşüncesi, sonunda az gidilmiş yolu tercih etmiş olan kitap karakterinin mutluluğu ile sona erer.

Cinnet

Beyaz gömlek, yılların bana hediyesi.
Düşünememek ne güzel bir lütuf!
Karanlık bir çukurdur yatağım…duvarlar nemli.
Beynimi yırtan kalabalıklar yoruyor beni…
Susmak… konuşmak kadar kutsal,
Üşüyorum...kapayın üzerimi!

Yazar der ki:

Bizler, beden ülkesinin düşünce ikliminde evrensel alemden gelen rüzgarı soluma provalarını iç alemimizde gerçekleştirmek ve dünya hayatımızın finalinde soluduğumuz sonsuzluğun startı için hazırlık halindeyiz.