1964 yılında Konya/Karapınar`da doğdu. İlkokulu Emirgazi ilçesinde okudu. Ortaokulu ve liseyi Karapınar’da okudu. Endüstri Meslek Lisesi Torna tesviye’den mezun oldu. 1989 yılında Burdur Eğitim Yüksek Okulu’ndan Sınıf Öğretmeni olarak mezun olduktan sonra, 1990 yılından bu yana zaman zaman idarecilik yapsa da şu an Uzman Sınıf Öğretmeni olarak çalışmakta olup iki kız babasıdır.
1986 yılında ilk öyküsü “Sonun Başlangıcı” bir sinema dergisinin açtığı yarışmada birinci gelmiştir. Finike yerel gazetelerinde 2005 yılından sonra birçok köşe yazıları yayınlandı.
2006 yılında ilk şiir kitabı “Son Sözüm Sana Gülüm” yayınladı. İkinci kitabı “Siyahlardayım Alev Bakışlım” 2008 yılında yayınlandı. Ayrıca güfte halinde “Siyahlardayım” 2010 yılında ve “Vazgeç Gönlüm” 2016 yılında iki şiiri bestelenip şarkı olarak hayat bulmuştur.
2017 yılı son ayında ilk bilimkurgu romanı “Pokentranlı Gökmen” okurlarıyla tanıştı.
Yazar web siteleri & sosyal ağlar:
www.instagram.com/cengizcetik/
www.facebook.com/cengiz.cetik
www.facebook.com/ccetik
twitter.com/cengizcetik
cengizcetik.web.tv/
www.antoloji.com/cengiz-cetik/
blog.milliyet.com.tr/cengizcetik
Aşktan ve Hayattan Damlalar
Aşkın; hafiften yüreğe dokunuşuyla, içimizdeki tutkuların dizginlenemez halde damla damla akışıdır belki sözcüklerde canlanan… Belki de sonsuz renk dansının büyüsünde kaybolmaktır bir anda hissedilen. Yeni bir yılın gelişiyle bir başka rüzgârın akışında kendini bulmaktır belki de hayal edilen… Bir de bakmışsın hayaller içinde hayat yolundaki serüvenin içinde buluvermişsin kendini… Çocuklarımız ayrı bir yer tutarken, gidenlerin acısı da derin bir iz bırakarak bizlerin yaşamında yerini alır yaşadıklarımla birlikte.
Özlemek Sevmekse, Özlüyorum Seni
Dokunan hafif bir esinti, bir damla yaş, bir küçük kaçamak bakıştan ve bir tatlı sözden sonra yüreğin çeperlerine yapışıp kalan aşkın izleriyle dolu yaşamaktır belki de istenilen…
Özlemek sevgiyle yüreğe dokunmaksa; bir tatlı söz, bir gidenin ardından kalan iz, bir hüzün içindeki umutsuzluklarda bile, umut arayan kalple var olmaktır kimbilir belki de içimizde kalan…
Özlemek; aşkın gözyaşlarında, yarını olmayan aşklarda ve bir garip aşkın içinde bile mutluluğu, sevginin kanatlarında özlemle arayarak yazmaktır belki de sayfalarda saklanan…
