Herkes, beni sırf " yazarım"
Sanıyor!
Yanılıyor!
Oysa ki: Ben hem yazarım;
Hem de "silerim".
Tıpkı: Silgili bir kalem gibiyim:
Bir yanım: Yazar,
Diğer yanım da siler.

Kendi defterimin "kar" beyaz sayfalarında:
Doğru ve güzel olanı yazmaya çabalarken;
Diğerlerinin defterlerindeki yanlışları,
Görmemezlikten gelemem!
Nerede bir yanlış görsem;
Düzeltmeden de duramam!
Ya yanlışı silerim! Ya da sayfayı..!

Merhaba sayın okurlar.

Bu ikinci “DUYGULAR DİLE GELDİ” adlı şiir kitabımla sizlerle tekrar buluşmamın heyecanını yaşıyorum.
Uzun zamandır yazmış olduğum şiirlerimin bir bölümünü ilk kitabım olan “Yaşadığım Gurbet” adlı şiir kitabımda sizlere sunmuştum.
Yazmış olduğum diğer şiirlerimi de bu kitabımda toplayarak siz şiir severlere sunmak istedim.

Saygılarımla.

Yirmi birinci yüzyılda, teknolojik gelişmelerin de etkisiyle, büyük bir "öz güven patlaması" yaşayan insanlık; kuruluşundan bu yana kendi yasalarına göre çalışan başta ekolojik sistem olmak üzere: Biyolojik ve jeolojik sistemlere müdahale ederek; kendi kurallarına göre değiştirmeye kalktı. İşte, başta bazı hastalıklar olmak üzere; birçok sorunlar da burada ortaya çıktı.

YAKINDA SIRA GÖKYÜZÜNE DE GELECEK!............. İlahi nizama(Yaratılış Yasalarına) göre, yeryüzünün hiç bir yeri; hiç bir insana ve zümreye ait değildir. İnsani düzene göre ise gerçek tamamen farklı olup yeryüzü parsel, parsel yağmalanmış olup nehirler, göller, denizler ve hatta kıtalar bir avuç azınlığa ya da zümreye hizmet etmektedir. Söz konusu bu azınlıklar dünyanın kaynaklarını çeşitli yöntemlerle devşirip sömürmektedirler.

Her gün gözümün önünde isyana yol açan o kadar olaylar yaşıyorum ki, bunları bir şekilde kitaplarıma yansıtmasam ölürüm her halde! Osmanlıdan sonra dünyada Adalet yok, merhamet yok, sevgi yok, nezaket yok, zarafet yok, duygu yok. Öldürme var, yok etme var, terör var, katliam var, sömürü var, yoksulu ezmek var, doğal dengeleri bozmak var, hayvanları katletmek var...

Dokunan hafif bir esinti, bir damla yaş, bir küçük kaçamak bakıştan ve bir tatlı sözden sonra yüreğin çeperlerine yapışıp kalan aşkın izleriyle dolu yaşamaktır belki de istenilen…

Özlemek sevgiyle yüreğe dokunmaksa; bir tatlı söz, bir gidenin ardından kalan iz, bir hüzün içindeki umutsuzluklarda bile, umut arayan kalple var olmaktır kimbilir belki de içimizde kalan…

Özlemek; aşkın gözyaşlarında, yarını olmayan aşklarda ve bir garip aşkın içinde bile mutluluğu, sevginin kanatlarında özlemle arayarak yazmaktır belki de sayfalarda saklanan…

Deniz fenerinin ki gibidir: Aydının da ışığı. Birisi gemileri, diğeri insanları aydınlatır. Onların sayesinde: Gemiler ve toplumlar yollarını bulabilirler."Batmaktan" kurtulup ayakta kalabilirler. Yeter ki: Işıkları söndürülmesin.