Halit Fuat Beşik kimdir? 1952 yılında Fatsa’da doğdu. İlk ve orta öğrenimini Fatsa’da, üniversite öğrenimini ise İstanbul’da tamamladı. Kapalı çarşıda ticaret hayatına atıldı. Bu arada dünyanın pek çok ülkesini gezme fırsatı buldu.
Önceleri rezaletten kaçmayan ve “Hep ben” mantığıyla maceralı bir hayat yaşadı. Okumayı ve not almayı çok sevdiği için pek çok kitap ve notlara sahiptir. Yazmak konusuna otuz yıllık bir emek vermesine rağmen, bu konuda daha pek çok şey yapması gerektiğine inanıyor. 2003 yılında “Talan Mevsiminde Adam gibi yaşamak.” 2010 yılında, ”Sokrates’in İsyanı.” Ve son olarak ta, Haçlılar Çanakkale’de.” adlı kitapları yayınlanmıştır.
İnanç, Adalet, İnsan sevgisi ve Kuran ahlakına dayalı o muhteşem denge içinde eserler vermeye çalışıyor. Şu anda sizler için değişik konularda pek çok kitaplar daha hazırlamaktadır. Gerçek eserlerini bundan sonra sunacağına inanıyor…
Arif’in Ölümü
Ben, tanımadıkları insanları öldüren ve yok eden, onları kahraman sayan dünyada doğdum ama, içimden böyle bir dünyada yaşamak istemiyorum. Yaradılışın hakikatini görmek istiyorum ve başkalarının dayattığına göre yaşamak istemiyorum....
Şiirle Ağlamak
Her gün gözümün önünde isyana yol açan o kadar olaylar yaşıyorum ki, bunları bir şekilde kitaplarıma yansıtmasam ölürüm her halde! Osmanlıdan sonra dünyada Adalet yok, merhamet yok, sevgi yok, nezaket yok, zarafet yok, duygu yok. Öldürme var, yok etme var, terör var, katliam var, sömürü var, yoksulu ezmek var, doğal dengeleri bozmak var, hayvanları katletmek var...
Adem’e Mektuplar
Aşkın ateşli savunucusu, İslam aleminin ışığı ve barışçı maneviyatının kapısını ardına kadar açık tutan, Mevlana gibi, bizim arkadaşlığımız da iki ummanın kavuşmasına benzedi! Sen de, savaşmak yerine nefsini terbiye etmeyi savunanlardansın. Biliyorum, bunu herkes kabullenemez…
Venüs Gezegeninde İsyan
Artık bu âlemde, benim anlatmam gereken bazı şeylerin zamanı geldi. Ben ki, en derine gömülmüş, sesi soluğu kesilmiş bir yazar iken, atmış yaşımdan sonra benliğim, Kur-an’la yavaş yavaş uyandı ve onun aşıladığı bir cesaretle yazmaya başladım…
Burhan Bey
Mevsim, kış ortasıydı! Günlerce yağmurla ıslanmıştı İstanbul! Bütün hafta fırtınayla, karla, soğukla insanların canın çıkar. Sonra da insanlara çektirdiğine pişman olmuş gibi bir sevimliliğe büründü. İstanbul bu, bir bakmışsınız fırtına dinmiş, güneş açmış, bir bakmışsınız aniden kar yağmış. İstanbul böyledir işte…
Kral Serseri
Kriz yaratan bir insan! Anlatacağım yaşamını Kral Arkadaşımın! Kişiliksiz, aşksız, ruhsuz bir adamın kendine ve topluma yabancılaşmasına sebep olan günah dolu bir hakikatini! Uyumsuz arayışlar içinde beyhude çırpınan bir insan! İnsani hedeflerden sapmış bir genç! Sözde batılı bir yaşam sürüyor gencimiz.
Askerler
Soluk bej gömlekli nefti pantolonlu askerler…
Bellerinde tabancalar
Ellerinde piyade tüfekleri
Onlara en olmadık yerde rastlıyorum
İçlerinden biri beresini katlayıp apoletinin içine sokmuş…
Kimi nöbet tutuyor,
Kimi askeri kamyonlarla taşınıyor.
Sorarsanız insanlığı kurtarıyorlar…
Yok aslında!
Dünyayı yok etmeye gelmişler…
Öldürdükleri insan…
BAĞDAT
Yaman Ölüm
Sevgili arkadaşım dün aklıma geldin ve ne tuhaf oldum bilemezsin. Pırıltılarınla yaşama devam etmen gereken sen basıp gittin yok yere öte aleme. Sana Allah’a ısmarladık dediğimden bu yana tam elli iki yıl geçmiş. Ne diyeyim sana bilmem ki! Nerdeyse bir ömür…
