Hayal kurmak yerine, hayalim için çalışıp yaşamayı tercih eden birisiydim her zaman!

29. Mart 1990 Almanya'da Osnabrück kentinde doğdum ve büyüdüm. Çok genc yaşta, stajer olarak eğitimini gördüğüm dünya markası olan bir şirkette staj sonrası Müdürlük pozisyonunda yer aldım ve çokça çalışanların eğitiminde yardımcı oldum. Yazmayı ise 17 yaşımda başladım, başta en çok dile getiremediklerimi kağıtlara dökmeyi severdim ben. Bundan ziyade piskolojik anlamda yazmak bana herzaman iyi gelirdi, hemde öyle iyi gelirdi ki... kendime huy edindim ve dünyaca notlar biriktirdim herzaman. Her anımı en güzel biçimde hatırlamanın yolu buydu benim için ve sonrasında günlük tutmaya başladım.

Hayatımın en büyük dönüm noktasını yaşarken, sonunda iki çoçuğumla tek başıma  kaldım,  Beni ben yapan herşeyimi, tüm emeklerimi avuclarımdan teker teker kayıp oluşlarını izlemek, diğer yandan ise çoçuklarıma yetebilmek için işimide bırakmak zorunda kaldım. Her gün TEK BAŞINA yeniden ayağa kalkmanın nedemek olduğunu, birileri beni alıştığım bir hayattan zorla kopardığı ve hiç bir zaman pes etme gibi bir lüksüm olmadığı bir hayatın içerisindeydim. Hayatın artık neresinden tutsam diye düşünürken, kendimi devamlı olarak geliştirebilmek için katıldığım seminarlerde yeni insanlar ve yeni hayatlar tanımaya başladım. Çok ilham verici insanlar olduğu gibi, hikayeleride beni etkiledi. Sonra dedim ki... '' madem bu şartlar altında normal iş hayatına kabul edilmiyorsun... bu sefer yeteneklerini kullan... en çok ne yapmayı seversin? Kalan malzeme nedir?'' Ilk yaptığım hamle ise kalemi yeniden elime almak oldu ve beni etkileyen bir hikayeyi yazmaya başladım, elimde kendime ait yazdığım notlarıda ekleyip bir eserim oluştu. Bir insanın, hele ki bir kadının çırpınışlarını duyuramadıkları sesleri bir taneside ben olmak istedim. Kadınlar her ne kadar güclü varlıklar olsalar bile bu bir nebze mecbur bırakıldıkları içindir. İki evladım ile birlikte, her ne kadar zor bir süreçten geçersek geçelim hayatımıza nasıl renk kattığımızı ve mutluluğu artık birilerinde aramayı bırakıp her daim hayalini kurduğumuz o hayatı yaşamaya karar verdik. Her nekadar kaderimiz yazılsada, yönünü belirlemek bize düşer.Tek başımıza huzurlu bir ortam yaratmanın aslında ne kadar güzel olabileceğini geçte olsa anladım.

Nefes aldığımız sürece hayat herşeye rağmen yinede güzel olabilir! Yeter ki umutsuzluğa kapılmayın.

Sevgilerimle...

Zehra Bozkurt

İletişim:

zehra_bozkurt@outlook.de